Picasso zei het zo mooi:

"Als kind kon ik tekenen als Rafaël maar ik had een heel leven nodig om als een kind te kunnen tekenen."

Deze zin gaat over een heel belangrijk proces, namelijk het terugvinden van het innerlijke kind, je creativiteit, de kunstenaar in je. In de buitenwereld kun je dat niet vinden, daar verlies je het juist. Het gaat om de weg naar binnen. Helaas is voor veel mensen de binnenwereld onbekend terrein. Maar in dat voor velen onbewuste gebied schuilen nou juist de antwoorden om stress, angst, onvrede en verdriet te overstijgen. Zodat je weer in vrede met jezelf en anderen kunt leven.

Kunst maken of beleven is een manier om met dat onbewuste in contact te komen. Het is een proces van loslaten, de controle laten gaan en je overgeven aan het vrije spel. Zo kun je je gevoel laten spreken, je intuïtie. 

Het leren ontdekken van de eigen creativiteit betekent dat je vertrouwen krijgt in je eigen gedachten en gevoelens, in de eigen oplossingen, zodat je je niet tot een radertje in een oppermachtig systeem laat maken. Je krijgt je eigen kracht terug en komt weer in contact met je essentie. Als je eenmaal hebt geleerd om je eigen binnenwereld te verkennen en daardoor zicht krijgt op je leven, dan kun je vervolgens de stap zetten naar de binnenwereld van een ander. Dan heb je namelijk geleerd dat we allemaal met elkaar verbonden zijn en in essentie niet van elkaar verschillen. Die zogenaamde verschillen zitten vooral in de uiterlijke omstandigheden.

Als je bereid bent om de reis door het innerlijke zielenleven van de mens te maken, dan kom je uiteindelijk tot het besef van een verbondenheid van deze mens met alle levende en niet-levende dingen op deze aarde en met de kosmos als geheel. Dan zie je dat psyche en materie tot één geheel verenigd zijn. Hemel en aarde zijn met elkaar verbonden.

Als je dit inziet kun je de verbroken verbinding met de medemens en de natuur gaan herstellen. Het onderscheid tussen "ik" en "niet-ik" wordt dan steeds minder wezenlijk. En doordat je je nu meer verbonden voelt met de mensen en de wereld, ontstaat er een veel intenser besef van de eigen individualiteit. Alles wat je doet krijgt een nieuwe betekenis omdat je ziet dat elk mens, elke daad van belang is in het grote geheel waarbinnen je leeft. En daardoor veranderd er veel, want vanaf dat moment gaat het streven naar de eigen vervulling parallel lopen met een verlangen naar menswording van iedereen.

Zo belangrijk is dus creativiteit. Want die geeft je de mogelijkheid tot zelfbestemming, en die stelt je in staat om uiteindelijk ook de sociale en maatschappelijke verhoudingen te veranderen. Als genoeg mensen de huidige omstandigheden onverdraaglijk gaan vinden omdat die zelfbestemming hierdoor belet wordt, dan zullen zij deze verhoudingen veranderen en andere mogelijkheden ontdekken.

Dan ontstaat er een nieuw soort mens die op weg is grenzen te negeren. Een mens die vrij is en met zijn nieuwe inzichten de samenleving voor verstarring zal behoeden en de wereld met zijn nieuwe inzichten en scheppingen zal verbazen. Maar ook een mens die met zichzelf in vrede leeft en daardoor ook met anderen. Een mens die zich op een dieper niveau met zijn medemens kan verbinden.

Diezelfde Picasso zei ook: "Ieder kind is een kunstenaar. Maar het is moeilijk om als volwassene een kunstenaar te blijven." Door de eigen creativiteit te leren kennen kunnen we allemaal weer kunstenaar zijn!